ทุกข์ของชาวนาในบทกวี

ทุกข์ของชาวนาในบทกวี
          ทุกข์ของชาวนาในบทกวี  เป็นบทความพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี  ที่แสดงให้เห็นถึงการเอาพระทัยใส่ความเข้าพระทัยในปัญหาต่าง ๆ ตลอดจนพระเมตตาของพระองค์ที่ทรงมีต่อชาวนา  เนื่องด้วยชาวนาแต่ละท้องที่ล้วนมีสภาพชีวิตและความทุกข์ยากที่ไม่แตกต่างกันเลย  แม้ว่ากาลเวลาจะผันผ่านไปอย่างไรก็ตาม

ผู้แต่ง
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี  
ลักษณะคำประพันธ์
ร้อยแก้ว  ประเภทบทความ
จุดมุ่งหมายในการแต่ง
เพื่อแสดงพระราชดำริเกี่ยวกับบทกวีของไทยและบทกวีจีน
ซึ่งกล่าวถึงชีวิตและความทุกข์ของชาวนา
ความเป็นมา
ทุกข์ของชาวนาในบทกวี  มีที่มาจากหนังสือรวมบทพระราชนิพนธ์
ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี  เรื่อง  มณีพลอยร้อยแสง
ซึ่งทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้จัดพิมพ์ขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2533  ในวโรกาสที่พระองค์
ทรงเจริญพระชนมายุครบ 3 รอบ  โดยนิสิตคณะอักษรศาสตร์  จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  รุ่นที่ 41
พระราชนิพนธ์นั้นแสดงให้เห็นแนวพระราชดำริเกี่ยวกับบทกวีของไทยและจีนที่กล่าวถึงชีวิต

และความทุกข์ของชาวนาที่มีสภาพชีวิตไม่ได้แตกต่างกันนัก    อ่านเพิ่มเติม

เนื้อเพลงเปิปข้าว

 "เปิบข้าวทุกคราวคำ                     จงสูจำเป็นอาจิณ

                เหงื่อกูที่สูกิน                                  จึงก่อเกิดมาเป็นคน
                ข้าวนี้น่ะมีรส                                   ให้ชนชิมทุกชั้นชน
                เบื้องหลังสิทุกข์ทน                           และขมขื่นจนเขียวคาว
                จากแรงมาเป็นรวง                            ระยะทางนั้นเหยียดยาว
                จากกรวงเป็นเม็ดพราว                       ส่วนทุกข์ยากลำเค็ญเข็ญ
                เหงื่อหยดสักกี่หยาด                         ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น
                ปูดโปนกี่เส้นเอ็น                              จึงแปรรวงมาเปิบกิน
                น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง                             และน้ำแรงอันหลั่งริน

                สายเลือดกูท้งสิ้น                             ที่สูชดกำชาบฟัน"